امروزه  دعاوی خانوادگی و آمار پرونده های طلاق به طور سرسام آوری افزایش یافته است و کارشناسان آشنا به این مسائل  و همچنین جامعه شناسان دلائل فراوانی را در این زمینه موثر می دانند . از جمله این موارد می توان به شرایط اقتصادی ، شرایط روانی افراد و همچنین وضعیت اجتماعی اشاره نمود.

قبل از هر چیز لازم به ذکر است که حقوق ایران براساس فقه اهل تشیع بوده و کلیه قوانین و مقررات نیز از این موضوع سرچشمه گرفته اند. لذا براساس فقه شیعه و قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران حق طلاق در هر موردی باشد مختص به مرد بوده و زن در این مورد جز در موارد خاص تقاضای ارائه درخواست طلاق از طرف زوجه را ندارد.

بر همین اساس بعضی از مردان با سوء استفاده از این حق، حاضر به طلاق زوجه نبوده و همین امر موجبات اتلاف زندگی طرفین و سردرگمی انها را در دادگاهها فراهم می نماید .

بر همین اساس و برای پیشگیری از این موضوعات قانون مدنی در ماده 1130  به این موضوع اشاره  نموده  است و به بیان موضوعاتی پرداخته است که زوج می تواند در صورت وقوع انها تقاضای طلاق از طرف خود را بنماید .

1- ترک کردن زندگی مشترک از طرف زوجه  به مدت شش ماه باهم و یا به صورت متداول و یا 9 ماه  به صورت نا متناوب  در مدت زمانی یک سال

2-اعتیاد زوج به انواع مواد مخدر و یا مشروبات الکلی به طوری که ادامه زندگی مشترک را برای زن بسیار دشوار و یا غیر ممکن سازد.

3-صدور حکم حبس برای زوج به مدت سه سال و یا بیشتر

4- ایراد ضرب و جرح از طرف زوج   نسبت به زوجه

5-هرگونه بیماری نا علاج زوج

روند رسیدگی در دعاوی خانوادگی معمولا بسیار پیچیده  و با طرح شکایت یا دادخواست از طرف یکی از زوجین معمولا دو طرف علیه یکدیگر دعاوی فراوانی را مطرح می نمایند که این امر به طولانی شدن بسیار زیاد روند طلاق منجر می شود. همه اینها درمواردی می باشد فرد بدون آگاهی حقوق دادخواست خود را مطرح نماید.

لذا در دعاوی خانوادگی بهترین راه این می باشد که افراد قبل از هر موضوعی با وکیل آشنا با مسائل خانواده مشورت نموده و یا پرونده خود را در کل به یک وکیل حرفه ای دادگستری بسپارند. اما روند ارائه دادخواست و طرح دعوی طلاق از طرف زوجه به شرح ذیل می باشد .

فرد باید به ابتدا  دفاتر خدمات الکترونیک قضائی در محل زندگی خود مراجعه نموده و برای خود در سامانه ابلاغ الکترونیک قضائی  یک حساب کاربری  ایجاد نماید.

در مرحله بعد نوشتن دادخواست می باشد که فرد باید ان را روی برگه مخصوص که در دادگاه موجود می باشند براساس قانون آیین دادرسی مدنی نوشته و در انتها به دفاتر ابلاغ الکترونیک قضائی ارائه نماید .

در دادخواست مطروحه زوجه باید کلیه اسناد و مدارکی را که دال بر حقانیت وی در خصوص طرح شکایت می باشد را به همراه دادخواست به دادگاه ارائه دهد.

در این زمینه  زوجه می تواند برای اثبات موضوع برای مثال در مورد  ایراد ضرب و جرع قبل از ارائه دادخواست طلاق شکایت ایراد ضرب و جرح را مطرح نموده و به پزشک قانونی مراجعه نماید و یا در مورد عدم پرداخت نفته دادخواست الزام به پرداخت نفقه را مطرح نماید  و همه این موارد نقشی اساسی در روند پرونده و صدور حکم طلافق وی ایفا می نمایند.

بعد از ارسال دادخواست از طریق دفاتر الکترونیک قضائی به دادگاه ، دادگاه طی ابلاغیه ای یک زمان  برای رسیدگی به طرفین اعلام نموده و طرفین باید در زمان مشخص شده در دادگاه حضور پیدا نمایند. بعد از حضور طرفین در دادگاه دادگاه اقدام به صدور رای در این مورد صادر می نماید که در این خصوص طرفین به مدت 20 روز قادر به تجدید نظر از حکم صادره در شعب تجدید نظر استان بوده و بعد از ان نیز در مواردی که دلائلی دال بر احقانیت زن  به دست بیاید و آنها را موثر در صدور رای بداند می تواند به دیوان عالی کشور دادخواست فرجام از رای صادره را ارئه نموده و در این مورد بدان اعتراض نماید .

نکته مهم این است چون بسیاری از موضوعات که در ماده 1130 اعلام شده اند در درون خانواده به وقوع می پیوندند و زوجه در این موارد از حقوق خود اطلاعی ندارد با طرح شکایت نیز به جایی نمی رسد و در اکثریت موارد رای به نفع مرد صادر می شود .

براساس همین امر زوجه  می تواند پرونده خود را در این زمینه  به وکیل متخصص در این خصوص ارائه نموده تا وی  به پیگیری پرونده پرداخته و  پرونده مذکور روال قانونی خود را طی نماید.