در این مطلب به موضوع قوانین استعفای کارگر در اداره کار اشاره شده است. شما می توانید در صورت نیاز به مشاوره حقوقی رایگان از طریق راههای ارتباطی با ما در تماس باشید.
قوانین استعفای کارگر در اداره کار
پایان دادن به قرارداد کار از سوی کارگر استعفا نامیده می شود.
ماده ۲۱ قانون کار نیز «استعفای کارگر» را یکی از موارد خاتمه قرارداد کار شمرده و تبصره ماده، تشریفاتی برای استعفا پیش بینی کرده است. در ماده ۲۰ که در مبحث تعلیق قرارداد کار آمده است، نیز در مواردی کارگر «مستعفی» محسوب می شود که پیش تر بدان اشاره شد. با توجه به تبصره ماده ۲۱ و نیز تبصره ماده ۲۰، نکته های زیر را در خصوص استعفای کارگر می توان یادآور شد.
تشریفات اصلی استعفا
هنگامی که روابط قراردادی طرفین در جریان است (منظور آن است که قرارداد در حال تعلیق نیست)، ممکن است کارگر به دلایل شخصی (از قبیل اینکه کار بهتری پیدا کرده است )یا به دلایل شغلی (مانند اینکه از محیط کار خود ناراضی است) نخواهد دیگر به کار خود ادامه دهد. در این حال، بر اساس اصل آزادی کار می تواند قرارداد خود را فسخ کرده یا به تعبیر دیگر استعفا دهد. ولی، برای آنکه استعفای وی ناگهانی و بی مقدمه نباشد، قانون کار ضوابطی را پیش بینی کرده است که کارگر باید آنها را رعایت کند.
نخست. مطابق تبصره ماده ۲۱، باید استعفای خود را به صورت کتبی به کارفرما تسلیم کند. البته، در همین تبصره آمده است که «کارگر موظف است رونوشت استعفا … را به شورای اسلامی کارگاه و با انجمن صنفی و یا نماینده کارگران تحویل دهد». آیا رعایت نکردن این امر موجب خدشه دار شدن استعفا خواهد شد یا آنکه حکم قانون گذار جنبه ارشادی دارد و برای جلوگیری از اختلاف نظر در باب استعفاست؟ هرچند ممکن است قید «موظف است»، این احتمال را تقویت کند که تسليم رونوشت استعفا برای دخالت دادن نهادهای مزبور و احيانا رفع اختلاف میان کارگر و کارفرما و جلوگیری از استعفاست، همان اصل آزادی کار که پیش تر بدان اشاره شد و پیش بینی نکردن نقش روشنی برای نهادهای مزبور در قانون، در مجموع این تصور را به دست می دهد که آگاهی نهادهای یاد شده از امر استعفا، برای جلوگیری از اختلاف نظرهای احتمالی در باب وقوع و تاریخ تحقق استعفاست.
دوم. از تاريخ تسليم استعفای کتبی به کارفرما، کارگر باید یک ماه به کار خود در کارگاه ادامه دهد. تبصره ماده ۲۱ خوب و رسا تنظیم نشده است. در واقع، منظور قانون گذار آن بوده است که کارگر برای قطعی شدن استعفای خود باید یک مهلت اخطار قبلی یک ماهه را رعایت کند. با توجه به متن کنونی تبصره مزبور، می توان نتیجه گرفت که کارفرما پیش از پایان یک ماه می تواند استعفا را بپذیرد و کارگر را از ادامه کار معاف کند. در غیر این صورت و با گذشت یک ماه دیگر موافقت و مخالفت کارفرما تأثیری نخواهد داشت و استعفا قطعیت می یابد.
افزون بر آن، مهلت یک ماهه فرصتی است که کارگر در صورت انصراف از تصمیم خود بتواند در کار خویش باقی بماند. در همان تبصره ماده ۲۱ آمده است: … در صورتی که [کارگر] حداکثر ظرف مدت ۱۵ روز انصراف خود را کتبا به کارفرما اعلام نماید استعفای وی منتفی تلقی می شود … لازم به یادآوری است که رونوشت انصراف همانند رونوشت استعفا باید به شورای اسلامی کارگاه با انجمن صنفی یا نماینده کارگران تحویل داده شود.
قوانین استعفای کارگر در اداره کار
چه زمانی ترک کار صورت می گیرد؟
رعایت نکردن تشریفات استعفا که در بالا ذکر شد و رها کردن کار بی مقدمه و تسلیم نکردن استعفای کتبی، در اصطلاح متداول در وزارت کار، «ترک کار» تلقی می شود. با عنایت به اینکه تعبير «ترک کار» در قانون کار نیامده است تعیین مصادیق ترک کار، رفع ابهام از این مفهوم، آثار ترک کار، تفاوت آن با استعفا و یا غیبت ضرورت داشت، خوشبختانه دستورالعمل مورخ۱۶/۳/۱۳۹۰ معاونت روابط کار، که با رعایت موازین معتبر در حقوق کار تنظیم شده است به این نیاز پاسخ مناسب می دهد. برای مشاوره در این خصوص برای مشاوره رایگان با وکیل اداره کار با شماره تماس 832 1135 0937 تماس حاصل فرمایید.
بدون دیدگاه