بعد از اینکه زوجین تداوم زندگی و ادامه آن را برای خود ناممکن تشخیص دادند مبادرت به جدایی می گیرد در این فرایند حال با توجه به اینکه این جدایی و یا طلاق از چه نوعی باشد تاثیری در فرآیند نگهداری طفل ندارد بلکه باید تکلیف نگهداری او تعیین شود و در هر صورت اگر چه در مواردی جدایی ابوین از یکدیگر به صلاح خودشان می باشد و اتفاقات ناگوار جلوگیری می کند.
اما فرزند باید در امنیت و آرامش فکری و ذهنی باشد و این را هم باید اضافه کنیم که هم این جدایی آثار مخرب و جبران ناپذیری برای طرف می‌گذارد چراکه با وجود پدر مادر نیاز به مراقبت و نظارت دارد که جدا از هم هستند مشخصاً تبعات منفی به دنبال خواهد داشت و قانونگذار در ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی عنوان می‌دارد نگهداری اطفال هم حق و هم تکلیف ابوین میباشد ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی بیان داشته برای حضانت و نگهداری طفلی که طبق قوانین موجود را از یکدیگر زندگی می‌کنند مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.
تبصره- بعد از هفت سالگی در صورت بروز اختلافات حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه است و در ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی گفته شده اگر مادر در مدتی حضانت حق با است مثلاً به جنون شود و دیگر شوهر کند.
حق حضانت باید با پدر باشد و در ماده۱۱۷۲ قانون مدنی آمده ای که هیچ یک ابوین حق ندارد در مدتی که حضانت طفل به عهده آنها است از نگاهداری او امتناع کنند درصورت امتناع یکی از ابوین حاکم باید به تقاضای دیگری یا تقاضای قیم یا یکی از اقربا و یا به تقاضای مدعی العموم نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده دارد و در صورت الزام ممکن و موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد و خرج مادر تامین کند ماده ۱۱۷۳قانون مدنی هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اواست و از صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی در معرض خطر باشد محکمی می‌تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او به تقاضای رئیس حوزه قضای هر تصمیمی که برای حضانت طفل مقتضی بداند اتخاذ کند.
در صورت نیاز به کسب اطلاعات بیشتر در باب طلاق توافقی یا گرفتن مشاوره از وکیل طلاق توافقی می توانید با شماره های موجود در وب سایت تهران وکیل تماس حاصل فرمایید.
برای ارتباط با وکیل خانواده متخصص به صفحه فوق مراجعه نمایید.
بدون دیدگاه