اگر شخص ثالثی در مورد دعوایی که در جریان رسیدگی در دادگاه می‌باشد، ادعای حقی داشته باشد، می‌تواند با استفاده از دعوای ورود ثالث وارد روند دادرسی شود که این دعوا از دارای دو نوع اصلی و تبعی است. ثالث تا زمانی که جریان دادرسی خاتمه نیافته باشد، می‌تواند وارد دعوا شده و ورود ثالث در مراحل ابتدایی و تجدید نظر در مراجع عمومی و در دیوان عدالت اداری ممکن است در حالی که در دیوان عالی کشور امکان پذیر نمی‌باشد.
هر دعوای حقوقی دو طرف و دو جنبه دارد. شخصی که در به دنبال اثبات ادعا و دیگری دو طرف مقابل که در برابر او دفاع می‌کند. به شخص اول خواهان و به دومی خوانده می‌گویند. دعوای ورود ثالث دعوایی می‌باشد که شخص دیگری به غیر از خوانده یا خواهان بر علیه یک یا هردوی آن‌ها اقامه دعوا می‌کند.
قانون آیین دادرسی مدنی ماده 130 دعوای ورود ثالث را این گونه تعریف می‌کند که هرگاه شخص ثالثی در موضوع دادرسی اصحاب دعوای اصلی برای خود به طور مستقل حقی قابل باشد و یا خود را در محقق شدن یکی از طرفین ذی نفع بداند می‌تواند تا وقتی که ختم دادرسی اعلام نشده است، وارد دعوا شود؛ چه اینکه رسیدگی در مرحله از دعوا باشد یا در مرحله تجدید نظر باشد. دراین صورت نام برده باید دادخواست خود را به دادگاهی که دعوا در آن جا مطرح می‌شود؛ تقدیم و در آن منظور خود را به طور صریح اعلام کند.
دعوای ورود ثالث اصلی: در جایی محقق می‌شود که ثالث برای خود حق مستقلی را قابل باشد و مستقیماً ادعایی داشته باشد. به عنوان مثال فرض کنید علی ماشین پراید را به حسین فروخته است اما هنوز آن را تحویل او نداده و از این جهت حسین با مراجعه به دادگاه خواستار دریافت اتومبیلی که خریده است، می‌شود. در این میان علی از این دعوا مطلع و مدعی می‌شود؛ اتومبیلی که فروخته شده متعلق به او می‌باشد که آن را به عنوان امانت به حسین داده بوده است. در این صورت، علی برای احقاق حق خود می‌تواند در دعوای میان حسین و علی به عنوان ثالث ورود کند.
دعوای ورود شخص ثالث با تقدیم دادخواست شروع می‌شود و با صدور رای به پایان می‌رسد. در دادخواست ورود شخص ثالث باید همه شرایط عمومی تقدیم دادخواست که در ماده 51 قانون آیین دادرسی مدنی مطرح شده است؛ رعایت شود. شرایطی از جمله نوشتن نام و نام خانوادگی خواهان و خوانده، محل اقامت آن‌ها شکل زندگی آنان و شرایط هویت خوانده و خواهان مطرح است؛ درخواست و در صورت مالی بودن تعیین قیمت خواسته و امضا خواهان می‌باشد. شخص ثالث اصلی برای ورود به دعوا باید شرایط اقامه دعوا در آیین دادرسی مدنی را داشته باشد.
در حقیقت او باید نفع و سود شخصی داشته باشد، کودک یا مجنون نباشد یا فرد مورد نظر صغیر نباشد و در صورتی که دعوا در امور مالی است، سفیه نباشد. یعنی توانایی تصمیم گیری در مسائل اقتصادی را داشته باشد و در آخر خوانده دعوا باید واضح و صریح مشخص شود، چه شخصی است؛ در غیر این صورت به درخواست او رسیدگی نمی‌شود.
مطابق قانون آیین دادرسی مدنی: بین دو دعوا و جدل زمانی که ارتباط کامل موجود باشد که تصمیم گرفتن در هرکسی از موارد موثر در موارد دیگری باشد. به عنوان مثال در صورتی که موضوع دعوا این گونه باشد که ملکی که فروخته شده است؛ تحویل خریدار داده نمی‌شود و شخص ثالث ادعا می‌کند که ملک متعلق به او می‌باشد و فروشنده حق فروش آن را نداشته است. در این مثال تا زمانی که ثابت نشود ملک متعلق به چه کسی است، دادگاه نمی‌تواند دعوای اصلی را پیگیری کند و حکم اصلی را میان آن‌ها صادر کند. دادگاه بعد از بررسی شرایط و با وجود عدله کافی حکم نهایی دعوا را به نفع یکی از اشخاص ثالث صادر می‌کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید از وکلای مجموعه تهران وکیل کمک بگیرید. وکلای مجموعه تهران وکیل آماده‌ی خدمت رسانی به شما مشتریان عزیز می‌باشند. جلب رضایت شما مشتریان گرامی، هدف وکلای صاحب تجربه این مجموعه است؛ پس با اطمینان خاطر پرونده‌های خود را در این زمینه به وکلای تهران وکیل بسپارید و با شماره‌های موجود در سایت تماس بگیرید.
بدون دیدگاه